Czas obalić każdą doktrynę

Tematyka różnych systemów wierzeń i z drugiej strony, sposobów podkopywania ich fundamentów, ich obalania, towarzyszy mi od dawna. Mniej mnie interesuje fakt, czy dany system wierzeń jest systemem religijnym, politycznym, ideologicznym, naukowym czy też oparty jest o role biologiczno-społeczne i ich konwenanse. Interesuje mnie bowiem sam schemat i cechy wspólne.

„Jedyna słuszna doktryna, to doktryna obalania doktryn”
~Jarek Kefir

Jeśli nie czytałeś, przeczytaj inne moje artykuły poświęcone tej tematyce:
–Jak pokonać kościół i konserwatyzm? Poradnik
–Kontrowersje: gdy upada iluzja i człowiek zostaje z niczym

Doszedłem do kilku ciekawych wniosków, które chcę Wam przedstawić.

1. nie należy atakować systemu poprzez zastępowanie jednej utopii drugą. Bo to tak naprawdę nic nie da. Granie na zasadach systemu jako trybik systemu nic nie da poza dalszym zniewoleniem. To tak, jakby chcieć jedną partię znaną z TV zastąpić drugą partią znaną z TV. Należy raczej infekować system tak, aby upadł sam. System jako globalna całość dostarcza nam ogromnej, ale skończonej ilości doktryn i systemów wierzeń. Chodzi o to, by zanegować system, czyli wszystko to, co proponuje, a nie kłócić się o to, co wewnątrz tego systemu jest dobre a co nie.

2. skoncentrować się należy nie na udowadnianiu, która doktryna / który system wierzeń jest w porządku, który mniej w porządku w który w ogóle nie w porządku. Takie działania sprawiają że rozpływamy się w bezdennym oceanie społecznej głupoty która manifestuje się w postaci istnienia takich systemów wierzeń. Trzeba zaszczepiać w ludziach nowy model myślenia.

3. myślenia nakierunkowanego nie na wiarę, nie na zaufanie, nie na iluzoryczny spokój, jaki dalej sztywna ideologia, religia, ale na.. lustrzane przeciwieństwo tego. Czyli: wiedzę zamiast wiary. Weryfikację informacji które się zdobywa, w świecie realnym, życiu. Czyli na braku zaufania wobec czegokolwiek i kogokolwiek. Czyli na boskiej proporcji chaosu, jakie daje wolne myślenie, pozbawione krępujących więzów jakie narzuca każda doktryna, każdy system wierzeń.

4. jednak aby to zrobić, musimy wprowadzić u osoby której chcemy coś przekazać, dwa elementy. Pierwszy z nich to tzw. konflikt poznawczy, w slangu nazywany „mind fuck’ iem”. Polega on na wytrąceniu człowieka ze złudnej strefy komfortu, opartej na iluzji. Doktryna / system wierzeń ma to do siebie, że ogranicza świat do kilku, kilkunastu, kilkuset.. zmiennych, resztę zakrywając. Daje to z pozoru bezpieczne schronienie przed przytłaczającym ogromem, chaosem i nieklasyfikowalnością świata. To sprytne posunięcie, na pewnym etapie konieczne, by chronić psychikę. Nie dostrzegać całości świata, ale jego część, przyjmować do świadomości tylko co nam pasuje, posługując się schematem jaki narzuca taki system wierzeń. Drugi element to wprowadzenie czynnika chaosu, czyli uświadomienia faktu że wszystko ma wiele warstw, wymiarów, a tam, gdzie dostrzegamy zwyczajowo drugie dno, jest też trzecie, czwarte, a czasami i dziesiąte dno.

5. wywrotowa doktryna jako narzędzie do zawirusowania systemu. Możemy posługiwać się systemami wierzeń, takimi, które wprowadzają nowe zmienne, nowe wartości, w zależności od człowieka czy grupy ludzi, z jaką mamy do czynienia. Choć tak naprawdę wiemy, że taka doktryna nie jest celem samym w sobie. Dla różnych osób / społeczności mogą być to bardzo różne idee, jednak muszą mieć dwie cechy wspólne. Muszą dodawać nową, nieznaną dla tych osób wartość, i muszą w pewnym sensie rozbijać konserwatywne, sztywniackie systemy wierzeń, które tacy ludzie wyznają.

Tak naprawdę 99% ludzi lub więcej jest.. umysłowymi konserwatystami, i ich konserwatyzm niekoniecznie musi mieć związek z polityką czy ideologią. Pora zrozumieć, że konserwatyzm to model myślenia, model postrzegania świata, niekoniecznie związany z ideologią. Bywa, że człowiek liberalnej lewicy ma bardziej zabetonowany umysł i jest większym umysłowym konserwatystą, niż zwolenniku PiSu, który myśli i kwestią czasu jest, kiedy porzuci swój światopogląd.

Oczywiście, wywrotowe doktryny jakimi możemy się posługiwać, muszą być odpowiednio sprofilowane pod odbiorcę. Cały ambaras tkwi w tym, by tak podważyć dotychczasowy system wierzeń osoby / społeczności, by nie uruchomiły się w tych ludziach podświadome mechanizmy obronne. Chodzi mi o takie mechanizmy, które nakazują automatyczne odrzucenie podsuwanej przez nas nowej doktryny jako wrogiej. I tu zaczyna się właściwa zabawa. Bowiem inaczej będzie wyglądał dialog z dogmatycznym katolikiem, inaczej nawet z dogmatycznym, ale „letnim” katolikiem. Inaczej sprawa będzie się miała z dogmatycznym ateistą-racjonalistą. A jeszcze inaczej z natchnionym wyznawcą religii new age, posiłkującym się pseudo-duchową „paszą” w stylu globalnej świadomości czy czystej bezwarunkowej miłości. Inaczej będziemy rozmawiali też z rodzicem, którego jedynym, acz bardzo istotnym dylematem świadomościowym, jest to, czy zaufać kartelom farmaceutycznym i zaszczepić dziecko, czy nie.

W przypadku katolika z wszczepionym „algorytmem” fanatyzmu, korzystne będzie przedstawienie mu idei „chrześcijaństwa biblijnego”, opartego na czystym słowie biblijnym i radykalnej krytyce kościoła jako „antychrysta”. Lepszy jest bowiem choćby minimalny postęp niż żaden postęp – tutaj, odcięcie się od wpływów Watykanu. Jeśli rozmowę toczymy z typowym Polakiem – letnim katolikiem – to łatwiej kusić go z jednej strony przykładem księdza Lemańskiego i tym samym oddalać od jądra fanatyzmu (och! Z nieba nam spadł ksiądz Lemański!). A z drugiej strony, dawać mu doktryny atakujące rdzeń katolicyzmu (programowanie emocji, bo rdzeniem są zawsze emocje), ale w sposób bardzo zakamuflowany.

Na przykład dawać mu artykuły o psychologii (ale rzetelne, czyli rewolucyjne i wywrotowe), o tym, że człowiek nie ma natury monogamicznej, o tym, jak uwodzić kobiety i jaka jest prawda o relacjach damsko-męskich. Podobnie jest z „Przystankiem Woodstock”. Gorąco popieram tego typu imprezy ponieważ ich idea jest wywrotowa, uderza w rdzeń konserwatywnego systemu – w emocje. Jednak jest to pozytywne dla określonej grupy. Ja sam nie darzę pana Owsiaka zbytnią sympatią. A wobec samego Przystanku używam łacińskiej maksymy: „Odi profanum vulgus et arceo” – tłum. „nienawidzę nieoświeconego tłumu i unikam go„.

Podobnie może przebiegać zainfekowanie systemu wierzeń u dogmatycznego ateisty-racjonalisty. Ateistycznej parce, która odrzuciła wszystkie dogmaty katolickie, która chłonie na maksa z pop-kultury i życia seksualnego, można zaproponować coś, co uderzy z niespodziewanej strony w ich system wierzeń. Czyli tantrę. Bez polemiki na poziomie idei, a więc na poziomie pełnego blokad umysłu. Tutaj również uderza się w emocje – seksualność. Tantra spowoduje, że u takich osób samoczynnie aktywują się pewne duchowe funkcje i właśnie to przetransformuje ich światopogląd, a nie tysięczna racjonalna dyskusja o ateizmie i religiach.

Bardzo wdzięcznym i opisywanym przeze mnie w wielu paszkwilach, jest konflikt osób uświadomionych, z natchnionymi wyznawcami new age. Konflikt ten może z pozoru wydawać się niezrozumiały i bezsensowny, choćby z tego powodu, że operujemy podobną, bywa że identyczną wiedzą – ezoteryka, tantra, medytacja, mantry, wizualizacje, symbolika, numerologia i inne. Jednak na głębszej perspektywie, ten konflikt jest konieczny, by skłonić natchnionych „sfalsyfikowanym dobrem” wyznawców new age do myślenia. Choćby myślenia o tym, że świat jednak ma dwie strony, że jeśli ukrywa i zaprzecza się swojej ciemnej stronie, to tak naprawdę staje się ona potężniejsza. Dobro bez jednoczesnego zauważania i uznania tej drugiej strony, jest falsyfikacją dobra, jest swoją karykaturą.

6. krok po kroku. Czyli dawkowanie informacji. To chyba jedno z podstawowych praw, choć wciąż nie jest ono doceniane. Błąd w postaci „bombardowania” osoby nieuświadomionej całym ogromem informacji, popełniają zarówno osoby których świadomość zatrzymała się na NWO i spiskach politycznych, jak i osoby które poszły dalej. Strategia dawkowania informacji jest od dawien dawna stosowana przez socjotechników, władze, polityków, PRowców, i innych wirtuozów ludzkich emocji. Nie demonizujmy tych praktyk i tej wiedzy, ale uczmy się jej i wykorzystujmy ją po to, by uderzyć w architektów obecnego systemu. Najgorsze co można zrobić, to zamknąć się na dużą część wiedzy tylko dlatego, że jest ona używana przez architektów systemu w złych celach.

Gdy ujawnisz w jednej chwili zbyt dużą ilość nowych informacji, od tych mniej znaczących po bardzo zaawansowane, naturalnym i oczywistym jest, że u Twojego dyskutanta uruchomi się autocenzor i podświadome mechanizmy obronne. Rzadko kiedy jest spotykany „typowo duchowy” odczyt z „Rdzenia” i nagłe oświecenie na poziomie ducha właśnie, a następnie na poziomie umysłu. Najczęściej budowanie świadomości rodzi się powoli, krok po kroku, zaczynając od poziomu umysłu – choćby polityki. Wtedy upadają kolejne i kolejne iluzje i praktycznie zawsze jest to okupione bólem i cierpieniem. Jest ono konieczne, by przyszło po nim oczyszczenie.

Wiem to, bo sam tego doświadczyłem. Upadanie iluzji w człowieku to tak mała, wewnętrzna śmierć. Po takiej wewnętrznej śmierci następują jednak ponowne narodziny, bo cykl życia i śmierci, różnie rozumiany, jest kołem. Narodziny, życie, śmierć, i ponowne narodziny. Gdy umiera iluzja i mija moment żałoby, rodzi się coś nowego, bo życie nie znosi próżni. Odkrywasz wtedy, że jesteś kimś innym, że masz do dyspozycji nowe opcje, możliwości, odczucia, drogi do wyboru.

Pojawiają się tutaj, co oczywiste, kontrowersje etyczne. Czy wolno nam pozbawiać człowieka iluzji. To jednak każdy powinien rozsądzić sam. Warto tutaj wspomnieć o jednym i mieć to stale na uwadze. Żaden polityk, żaden kapłan, żaden PRowiec, żaden inny sługus systemu, nie ma tego typu dylematów, gdy programuje umysły swoich owieczek. Na bardzo negatywne i destrukcyjne wzorce.

Oni oskarżają nas o to, że mamy czelność zamachnąć się na stworzone przez nich byty. Czy jednak mogą odmawiać nam prawa do ich niszczenia? Spójrz na ten świat. Od zawsze jest areną cierpienia, bólu, rozpaczy, nienawiści, podziałów. Już u zarania dziejów przelew łez, krwi i spermy był na porządku dziennym. Święte księgi religii pokoju, miłości i dobra – chrześcijaństwa, judaizmu, islamu – to jedna wielka rzeź i jeden wielki gwałt. Ten status quo był obecny w dawnych mrokach dziejów, trwa także teraz. Niszczymy to, ponieważ to, co proponujecie, nie tylko się nie sprawdza, nie tylko jest coraz bardziej niewydolne. Zarzuty idą znacznie dalej – Wasze dobro jest swoim dokładnym zaprzeczeniem. Wszystko jest bowiem odwrócone o 180 stopni.

„Czym byłoby Twoje dobro, gdyby nie istniało zło?”

Autor: Jarek Kefir

Jeśli spodobał Ci się ten artykuł – podaj go dalej i pomóż go wypromować! Pomóż innym poznać tę prawdę.

Chcesz wspomóc to co robię i sprawić, by tego typu wpisy pojawiały się z regularną częstotliwością? Aby to zrobić, kliknij tutaj.