🌎 PRZED WIEKAMI, GDY DAWNI LUDZIE LEPILI GARNKI Z GLINY, tak też wyobrażali sobie stworzenie świata. Stwórca, np Wielki Mzimu, ulepił ludzi z gliny, Atlas podtrzymywał świat, a Zeus zsyłał deszcz, chmury i pioruny.

➡️ Później, w czasach renesansu i potem rewolucji przemysłowej, czyli w epoce mechanizmów i machin, świat, w tym istoty żywe, był wyobrażamy jako maszyna.

Teraz mamy informatykę i komputery, także fizykę kwantową i Wielki Zderzacz Hadronów, więc myślimy, iż każdy obiekt (w tym te mentalne i „duchowe”), można opisać wzorami matematycznymi (algorytmami). Zaś każdy z tych niesłychanie skomplikowanych wzorów matematycznych można zapisać prościej, poprzez kod binarny (czyli ciągi jedynek i zer). Z kolei wszechświat część z nas uważa za jeden wielki, niepodzielny organizm, wewnątrz którego poszczególne obiekty / istoty mają iluzję bycia czymś odrębnym od tego gigantycznego, kosmicznego bytu / mózgu / komputera.

Owszem, lepienie glinianych garnków czy eksperymenty w Wielkim Zderzaczu Hadronów mają swój cel i sens, jednak wciąż opisujemy wszechświat podług aktualnie panujących map mentalnych. I oczywiście wciąż nie potrafimy pojąć całości jego istoty ze względu na ograniczenia myślenia, wiedzy i techniki w danej epoce historycznej.