Bogiem jest dla mnie to to, co jest.

WSZYSTKO.

Tak po prostu. Nie rozpisuję się na tematy różnych czarów marów, raczej staram się mówić do rzeczy. Więc to, co istnieje – cała znana materia – jest uporządkowane. Człowiek, atom, organizm państwowy lub kanon filozoficzny składają się z mniejszych elementów połączonych różnymi siłami i reakcjami. Nie pływamy w chaotycznej zupie kwantów informacji, w której jedynki i zera bezwładnie zamieniają się miejscami. Lecz te jedynki i zera tworzą wzory matematyczne, a one z kolei opisują i tworzą wszystko, co jest.

Zresztą gdyby nie pewne siły porządku, uporządkowania – np taka a nie inna stała grawitacyjna, geometria, matematyka, fizyka i tak dalej – to z takiej bezwładnej zupy informacji nic by nie powstało, nawet najprostszy algorytm, nawet najmniejsza cząstka elementarna. Porządek był tym, co tchnęło życie w martwą i pozbawioną decyzyjności zupę informacji. Wszystko wyłoniło się z chaosu. Porządek nadał temu wszystkiemu sens – od stworzenia kwarków czy pozytonów, aż po Cesarstwo Rzymskie czy filozofię Zen.